‘Van koper blijf je proper en van ijzer word je niks wijzer’; een oud spreekwoord wat wil zeggen dat koper veel waard is en ijzer niet. Over het fenomeen koperdiefstal wordt veel gedeeld in de media. Vaak megaschade en geringe opbrengst. recent was ik betrokken bij een onderzoek in deze sfeer en de oorzaak van het ontstaan van fraude met enorme gevolgschade was gelegen in onvoldoende communicatie.
Het project was bijna voltooid. Nog enkele weken te gaan. Van de specifieke koperen kabel was nog een lengte van zo’n honderd meter over. Reserve, voor het geval nog ergens schade werd gemaakt. Op zekere dag werd geconstateerd dat zowel de net genoemde kabel als nog enkele andere stukken met lengten van meer dan een kilometer werden vermist. De mogelijke gevolgen van deze vermissingen voor de opdrachtgever waren zeer groot.
Uit onderzoek naar de oorzaak van de vermissingen werd al vrij snel duidelijk dat een bepaalde medewerker vele nachten op rij het terrein betrad, zijn auto vol kabeleinden laadde en weer vertrok. Bijzonder was dat hij zijn op naam gestelde toegangspas bij het hek gebruikte, waarna hij nachtenlang zijn rooftocht op het terrein uitvoerde. Kortom de waarschijnlijke dader was gevonden. Het was een inleenkracht van een detacheringsbedrijf, dus werd dat bedrijf benaderd, want de betrokken man moest immers gesproken worden.
Na te hebben vernomen dat de man al voor aanvang van de diefstallen bij het detacheringsbureau was ontslagen in verband met niet-integer gedrag, werd ook duidelijk dat het detacheringsbureau dit aan onze opdrachtgever had gemeld. Navraag leerde dat intern het vertrek van de man niet of niet juist was gecommuniceerd, waardoor zijn toegangspas na vertrek geactiveerd was gebleven.
De man wilde met ons spreken maar wel ergens waar hij wat te eten kreeg, want hij werd geplaagd door schuldeisers en hij had geen geld om eten te kopen. Tijdens het eten van een broodje bekende hij de diefstallen vlot. Hij moest wel stelen omdat hij geen geld had en hij zou dat blijven doen, want een mens moet immers eten. De kans dat hij betrapt kon worden had hij ingecalculeerd, net als de onwaarschijnlijkheid dat hij veroordeeld zou worden en de gevangenis in zou moeten. Die locatie was hem niet onbekend, want hij had al jaren achter de tralies doorgebracht.
Een paar dagen later was zijn verklaring uitgewerkt en ik sprak met hem af de verklaring door te nemen en te laten ondertekenen. Terwijl hij en ik zo samen in mijn auto zaten, hij lezend in zijn verklaring, onderbrak hij het lezen en vroeg mij: ‘Ik kwam net nog een mooie Sparta fiets tegen, vrijwel nieuw, stond niet op slot, dus voor € 75,- is hij voor jou”.
Hij ondertekende zijn verklaring met de woorden ‘dit is precies wat ik gezegd heb’ en verdween lachend de donkere regenachtige avond in. Waarschijnlijk op zoek naar een koper voor een Spartafiets’. Bijna nieuw voor weinig.